Bij deze de beloofde blog post over de foto’s die ik heb gemaakt van rupsen van koolwitjes en de sluipwespensoort die ik heb bestudeerd de afgelopen jaren. Aan dit project is 5 oktober ook een einde gekomen, want ik heb mijn proefschrift verdedigd en mijn doctorstitel in ontvangst genomen! :)

Het proefschrift wordt opgemaakt en uitgegeven als een echt boek. Ik heb zelf de opmaak gedaan en wilde graag de inhoud combineren met mijn fotografie. En hoewel ik de afgelopen jaren een aardig aantal foto’s heb gemaakt van mijn onderzoek, had ik die ook alweer erg vaak gebruikt voor bijvoorbeeld posters en presentaties. Reden voor mij om nieuwe foto’s te maken! 

Zoals ik in de vorige blog al zei, had ik ook op het laatste moment de Laowa 25mm macrolens in handen, waarmee ik nóg dichterbij foto’s kan maken van mijn beestjes! Het verschil daartussen zal ik je nu laten zien:

Deze foto maakte ik twee jaar geleden, het zijn rupsen van het groot koolwitje die uit hun ei komen. Voor het maken van de foto moest ik enkele uren wachten… je kunt bij het groot koolwitje wel zien wanneer de eieren bijna klaar zijn, want de gele eieren krijgen zwarte puntjes. Dit omdat de kop van het rupsje zwart is geworden, een teken dat ze bijna klaar zijn om uit te komen. Het kan echter nog steeds een paar uur duren voor het echt zo ver is. Hoewel het groot koolwitje de eitjes meestal als één grote batch bij elkaar legt, was hier een rijtje van drie eitjes die ook rond hetzelfde tijdstip zwart werden. Ik stond natuurlijk al helemaal klaar met de camera-opstelling omdat ik wilde dat ze op exact hetzelfde moment uit gingen komen. Dit was helaas niet het geval! Net als dat de eitjes niet op exact hetzelfde moment gelegd zijn door de vlinder, kwamen ze ook achter elkaar uit. Ondanks dat dit niet precies was wat ik voor ogen had, kon ik zo wel laten zien hoe het proces gaat. Rechts zie je een rups die nog niet uit is gekomen, in het midden eentje die bezig is met uitkomen en links zie je er eentje die al uitgekomen is. Het eerste wat ze doen, na kort een rondje gelopen te hebben, is het opeten van hun eigen eischaal.

In ieder geval, voor deze foto moest ik al mijn macrotrucjes gebruiken om zo dichtbij mogelijk te komen, en bovenstaand was het resultaat na een kleine crop. Hoe anders met de Laowa 25 mm!

Deze foto is niet gecropt, en je ziet veel meer details in eitjes en rupsen!

 

Nadat ze hun eischaal hebben opgegeten, beginnen ze aan de plant, in dit geval een spruitjesplant. Hier zie je een wat ouder rupsje dat een gat in de plant aan het eten is.

Ook hier een idee van hoe de eitjes eruit zien, je ziet de kleine hoofdjes al.

Enter sluipwesp!! De sluipwesp zoekt de kleine rupsjes om zelf eitjes in de rupsjes te leggen. Hier komen dan kleine sluipwesplarfjes uit, die als parasieten leven in de rups.

 

Hierboven zie je mannetje en vrouwtje sluipwesp, het mannetje had echt net de vleugel van het vrouwtje verkreukt. Ziet er niet zo netjes uit en ook redelijk nutteloos als je bedenkt dat het vrouwtje op zoek moet naar rupsen. De rups kijkt toe en heeft waarschijnlijk geen idee wat er staat te gebeuren.

De sluipwesp gebruikt haar legboor om eitjes te leggen in de rups. De rupsen zijn hierbij alleen niet helemaal weerloos.

De rupsen kunnen hun maaginhoud uitspugen op de sluipwesp, en daarmee de sluipwesp wegjagen. Als ze dit collectief doen, zijn er hopelijk een paar rupsen die niet geparasiteerd worden.

 

De sluipwesp heeft allemaal rupsenkots vastkleven aan haar kaken (van het schoonmaken van de rest van het lichaam) en ze lijken behoorlijk aan elkaar vastgekleefd te zitten.

Uiteindelijk ben ik voor mijn omslag gegaan voor een collage van foto’s. Er was niet 1 foto die enigszins uitbeeldde waar mijn thesis over gaat, met name omdat je geuren niet kunt fotograferen. Dus heb ik foto’s gekozen van zowel sluipwespen en rupsen, als een koolblad. En de geuren erbij gephotoshopt.

 

De sluipwespen waren een hele uitdaging om te fotograferen, ze zitten heel weinig stil en als ze op 1 plek zitten, dan is het vooral om te poetsen. Dus dan zitten ze nog steeds niet stil voor de foto. Als ze rupsen parasiteren rennen ze heel veel heen en weer over het blad en ook tijdens het eitjes leggen bewegen ze steeds uit je scherpteveld.

Dit was het weer voor deze blog! Ik hoop dat je er wat van hebt kunnen genieten en/of opsteken. Als je nog vragen hebt over sluipwespen of de rupsen, schroom niet om me te contacteren!