Vrij lang stond te natuur al in de startblokken, maar telkens was het nét te koud. Uiteindelijk werd het toch lekker warm en nu zie je alles uitschieten! Het maakt naar het werk fietsen meteen een stuk aangenamer!

Klik op de foto’s om ze groter te bekijken! 

Vóórdat het zover was, wilde ik toch graag alvast foto’s maken. Toen het een keer midden in de week mooi weer was, maar in het weekend het weer zou gaan vriezen, ben ik erop uit gegaan naar een plek waar ik hoopte wat kikkers en/of padden te zien. Het was nog aan de vroege kant. Er waren veel padden, maar nog niet veel heikikkers. De padden vind ik altijd leuk om te zien, ze zijn niet erg schuw en zwemmen dus lekker achter elkaar aan. Onderstaande pad kwam na deze foto té dichtbij voor de telelens. Toen ik de foto maakte, was mijn eerste gedachte ‘hé waar komen die sensorvlekken opeens vandaan?!’ en mijn tweede gedachte ‘nee, ze bewegen, de sloot is gewoon vies’, maar het bleek een stuk interessanter te zijn: het zijn springstaartjes die op het water springen. Springstaartjes zijn zo klein dat ik ze niet op de foto krijg, maar het zijn supergrappige diertjes die heel goed op het water kunnen springen, zonder daarbij in het water te vallen.

Dus hoewel ik dacht, het lijkt net alsof mijn sensor of lens heel vies is, heb ik de vlekjes toch laten zitten in de foto ;)

 

Om een beetje een idee te krijgen van de springstaartjes op het water :)

Zoals ik al zei, er waren niet veel kikkers te vinden, laat staan hun eieren. Maar dan draai je je opeens om, en zie je een levendbarende hagedis op een boomstomp zonnen! Dit soort toevallige ontmoetingen vind ik eigenlijk altijd het leukste als ik ergens heen ga om te fotograferen. Of het nou een gaaf insect is, een bijzondere plant of een hagedis, iets onverwachts maakt het altijd extra spannend.

 

De hagedis hield mij goed in de gaten terwijl ik foto’s maakte. Bij onderstaande groothoekopname bekeek hij de cameralens met grote interesse:

Verder heb ik die dag wel degelijk kikkerdril gevonden. Maar liefst één klompje.. en ik betwijfel of deze de vorst van dat weekend heeft overleefd.

 

Een paar weken later was ik toch echt aan het wachten op kikkerdril in mijn thuissloot. Echter waren er in velden of wegen nog geen kikkers te bekennen, terwijl op Facebook de ene na de andere ‘memory’ voorbij kwam van vorig jaar waar kikkerdril op stond en zelfs kikkervisjes, terwijl ik nog niks gevonden had. Dus toen Goede Vrijdag kwam met mooi weer, zijn we ergens anders gaan kijken en jawel, daar waren kikkers allang bij elkaar gekomen :)

 

De eieren waren al volop aan het delen.

 

Maar een dag later was het dan toch ook zo ver in mijn eigen sloot. Het eerste kikkerdril verscheen. Ik moet zeggen, dit jaar is er een stuk minder aan de rand gelegd dan in de vorige jaren. Daarentegen hebben de kikkers wel een hele grote groep midden in de sloot gelegd, waar ik niet heen ga lopen met mijn camera. Misschien heeft die reiger er wat mee te maken die bijna iedere ochtend bij de kant stond. Of het komt doordat er afgelopen herfst heel erg veel gebaggerd is in de sloot en er weinig waterplanten waren.

 

Kikkerdril tegen de zon in geeft leuke schitteringen. Het is wel lastig om door de gelei heen te kijken en de zich ontwikkelende kikkervisjes goed te zien.

Ongeveer anderhalve week later komen de kikkervisjes tevoorschijn! Ze beginnen allemaal als een gek de resterende eieren op te eten en blijven daarom bij elkaar rondhangen. Dat kan leuke plaatjes opleveren. Ik blijf het toch lastig vinden om scherpe foto’s ervan te nemen. Het helpt als de zon schijnt. Dit jaar is het ook extra lastig omdat het water erg vies is (door het baggeren, zit heel veel troep in het water) en omdat het waterniveau nogal was gezakt nadat de kikkers hun eieren hadden gelegd, waardoor een deel enigszins droog is komen te vallen. Het gelei wordt dan gewoon vies van stof en doordat het niet flink regende spoelde dat er niet af. Ik zie dus ook onder de troep kikkervisjes bewegen, maar dat is niet op de foto te zetten. Sommige stukjes zijn wel helder en daar probeer ik de foto te maken:

 

Dit is geloof ik de vierde keer dat ik in deze sloot kikkerdril fotografeer. Na zoveel tijd wordt het wel een beetje lastig om foto’s ervan te maken die ik nog niet eerder heb gemaakt, vooral omdat de omstandigheden wel lastig zijn en je niet zó veel kunt experimenteren. Onderstaande foto vond ik dan wel weer anders, je ziet voor een deel de reflectie van de lucht in de foto maar die maakt het juist wel weer anders.

 

 

Je ziet ook andere dieren, zoals dit kevertje dat er waarschijnlijk in gevlogen is en zichzelf nu uit het water probeert te bevrijden. De bewegende kikkervisjes eromheen geven een leuke onscherpe achtergrond.

 

Tot slot komen met de lente ook weer mooie bloemen uit de grond. Deze foto’s zijn gemaakt rond zonsondergang, al was het niet zo’n mooie zonsondergang omdat de zon al achter een laag wolken was verdwenen. Toch kreeg je nog wat kleur in de lucht en zacht tegenlicht. Vooral de blauwwitte bloempjes leken hierdoor zelf licht te geven.

 

Bloempjes in het gras, met veel bloemetjes eromheen. Dat zorgde soms voor wazige gekleurde vlakken op de foto. Op onderstaande foto vind ik het dan net twee losse foto’s lijken, alsof ik een tweeluik heb gemaakt. Het is echter één foto.

 

Of door de grassprietjes lijken er net stralen uit het gras te komen, waarbij de bloempjes dan eruit springen.

 

Dat was het weer voor deze blog :) Ik ben heel blij dat er mooi weer aan komt en hopelijk nog veel fotokansen! Voor de kikkervisjes (ze krijgen namelijk iets meer lichtere en verschillende kleurtjes als ze groter worden), maar ook voor mooie bloemen.

Bedankt voor het lezen!