Vorige week was het blijkbaar koud in Nederland, met winters weer. Iets met de koudste nacht sinds 1998 en rijp ’s ochtends, en ijs op de sloten. Een heleboel mooie foto’s van winterse taferelen verschenen op mijn Facebook feed. Ik heb er zelf helemaal niets van gemerkt; Ik was namelijk op vakantie in Tenerife! Deze blog is dus een reisblog, hoewel ik vooral de foto’s heb uitgekozen die ik ook vanuit fotografisch oogpunt mooi vind.

Aan de noordkant van het eiland, waar ik zat, was het iedere dag iets meer dan 20 graden met een warm zonnetje. Toen ik in het zuiden het vliegveld uit liep, dacht ik, help, hier staan alleen maar rotsen en cactussen! Gelukkig kon ik vanuit de bus naar het hotel het klimaat helemaal zien veranderen. In het Noorden, waar meer neerslag valt gedurende het jaar, heeft een meer subtropisch klimaat, waar dus ook veel meer planten groeien. De palmbomen, bananenplantages en reusachtige vetplanten zijn er talrijk.

Tenerife is een eiland in de Atlantische oceaan, nabij de kust van Marokko, en is onderdeel van Spanje. Wanneer het vliegtuig het eiland begint te naderen, zie je het opeens tussen de wolken opdoemen. Het eiland heeft een vulkanische oorsprong, en ziet er dus ook zo uit. Het Jurassic Park thema begint te spelen in mijn gedachten, terwijl het vliegtuig dichterbij het eiland komt:

 

Dit was het dan dichterbij, in het stadje Puerto de la Cruz waar wij verbleven. Op het eerste gezicht heel erg toeristisch, wat ook te zien was aan de vele uithangborden en menu’s die in het Duits aangeboden werden. Wij werden regelmatig in het Duits aangesproken. Desondanks was het toch niet te druk, wat misschien kwam doordat het geen schoolvakantie was. Het stadje heeft maar twee relatief kleine stranden, die uit zwart lavazand bestaan, en de golven zijn er groot.

 

Als bioloog was ik ook erg blij dat ik toch nog wat beesten kon vinden in deze stad. Op de rotskusten liepen vele Atlantische rotskrabben, die zich wonder boven wonder wisten vast te klampen aan de rotsen terwijl golf na golf over ze heen raast. Ze hebben erg mooie kleuren en ik vind het dus ook jammer dat ze op zulke (voor mij) onbereikbare plekken zaten. Ik heb ze dus ook niet van dichterbij en met een interessanter standpunt kunnen fotograferen.

Tijdens het lage tij kon je kleine poelen bekijken op de rotsen bij het strand, en een heleboel zeeleven ontdekken. Zoals deze zeenaaktslak:

Even later vond ik een nog veel groter exemplaar (5 cm?):

Het volgende gespuis kent iedereen wel. Ook duiven zijn op Tenerife alom vertegenwoordigd, zowel in de stad als op het strand. Bij een fontein kwamen er vele drinken:

Doordat de stad tegen een steile helling op is gebouwd, vind je er vele stenen muren. Wanneer deze niet strak afgewerkt zijn, liggen daar de hele dag reptielen te zonnen, zowel hagedissen als gekko’s!

 

 

De gekko’s lieten mij heel erg dichtbij komen, bij bovenstaande foto zat ik met tussenringen zo’n beetje het meest dichtbij wat ik kon komen (met uitzondering van de Laowa groothoeklens, maar daarbij kom je zo dichtbij dat de schaduw van de lens op het diertje begint te vallen).

Zie hier hoe dichtbij ik bij de gekko kon komen (volgens mij kwam ik na deze foto nog wat dichterbij, maar het komt goed in de buurt).

Qua insecten heb ik eigenlijk niet bijzonder veel foto’s gemaakt. Ik heb er behoorlijk wat gezien – bijen, bijenwolven, spinnendoders, urntjeswespen, kakkerlakken & krekels – helaas -, koolwitjes (Canarisch of gewoon), vliegen, witte vliegen, wolluizen, maar foto’s heb ik alleen van de Monarchvlinder. En niet zulke hele mooie foto’s ook eigenlijk, want ik liep het grootste gedeelte van de tijd rond met de groothoeklens en daarmee kom ik voor de Monarchvlinder al gauw te dichtbij. Ze vlogen erg snel weg.

Ook een heel leuk dier om tegen te komen was deze hop, in de Palmentuin van Santa Cruz. Ik had nog nooit eerder deze vogel gezien, en dit exemplaar liet mij ook verbazend dichtbij komen. Uiteindelijk vond hij het toch welletjes geweest, en na de tweede foto hieronder ging hij ervandoor. Bij dit soort ontmoetingen vind ik het jammer dat mijn telezoomlens op het maximale bereik (300mm) echt tegen kan vallen qua scherpte en zichtbare details. Dus als de kerstman er ergens nog een betere heeft liggen? ;)

 

 

 

Na al deze dieren is het nu tijd voor het showen van de prachtige planten op het eiland. Sowieso de geweldig grote cactussen, die als struiken of bomen erg hoog kunnen worden. Hier heb ik mijn camera middenin zo’n cactusstruik gehouden (goed opletten met die stekels!):

Ik ga ook graag naar botanische tuinen, omdat je hier op een relatief klein oppervlak heel veel verschillende planten kunt bekijken. Bovendien is er makkelijk informatie te vinden over de soorten die er staan. We hebben twee botanische tuinen bezocht, de botanische tuin van Puerto de la Cruz en het Palmetum van Santa Cruz. De tweede is vooral gewijd aan palmbomen van over de hele wereld. De eerste is meer algemeen en heeft een langere historie.

Orchidee. Links gefotografeerd met 15 mm macrogroothoeklens, rechts met de Helios 44 58 mm. Je ziet hier zowel het verschil in scherptediepte als het standpunt ten opzichte van de bloem. Hoewel ik de achtergrondonscherpte van de rechter foto mooier vind, vind ik de met de groothoeklens gemaakte foto toch als geheel beter.

Op iedere straathoek staat wel een paradijsvogelbloem. Deze in de botanische tuin had wat waterdruppels op zich, wat ik wel op een traan vond lijken.

Het bladerdek van de botanische tuin bij een palmboom.

Een soort palm waarbij bij het verlies van een blad een oogachtig litteken achterblijft.

Dit vond ik de meest bijzondere boom van de botanische tuin, een Ficus macrophylla, Australische banyan-boom. Dit is een van de wurgvijgen. De boom maakt luchtwortels die wanneer ze de grond raken veranderen in extra boomstammen, die de brede takken van de Ficus ondersteunen. Hierdoor is de boom in staat een groot oppervlak in te nemen in het oerwoud.

Beginnende bloem van iets wat lijkt op Aloë vera.

Een heel aparte struik met driehoekige blaadjes, wat het geheel sterachtig maakte.

Deze twee paradijsvogelbloemen vond ik mooi naast elkaar staan, alsof het twee nieuwsgierige vogels zijn die je aankijken.

Hibiscus.

En dan in de tweede botanische tuin, het Palmetum. Deze tuin is pas sinds 2014 opengesteld voor het publiek. Het is aangelegd op een voormalige vuilstortplaats bij de kust van Santa Cruz en is lange tijd in ontwikkeling geweest (sinds 1995!). Die palmbomen moeten namelijk wel een aardig tijdje groeien. Sommige zijn opgekweekt van zaad en anderen zijn als een boom van enkele meters verplaatst naar de tuin. De tuin is opgedeeld in de verschillende regio’s waar je de palmen kunt vinden. Het was erg rustig in het park, en ik weet niet of dat komt door de tijd van het jaar of doordat het park nog niet zo bekend is, maar het is zeker weten de moeite waard om te bezoeken. Sommige delen hebben wat meer tijd nodig om echt tot hun recht te komen, maar nu al zijn er indrukwekkende planten te zien (niet alleen palmen).

Deze palm wordt ook wel de reizigersboom genoemd en komt uit Madagaskar. De naam komt van het verhaal dat reizigers tussen de strak tegen elkaar aan zittende bladstengels water konden vinden. Op de foto zie je dat gedeelte van de plant. Verder naar boven gaan de stengels uit elkaar en waaiert de plant uit met grote bladeren.

Bovenstaande foto’s laten kokospalmen zien met zich ontwikkelende kokosnoten. Er was schijnbaar nog geen gevaar dat er eentje op je hoofd terecht zou komen!

De bloem van een bananensoort, de rode banaan.

Prachtige grote bladeren.

Deze foto is gemaakt bij het dorpje Garachico, met een rotsige kust waar de zee tegen aan slaat. Delen ervan zijn ondiep en vormen een soort natuurlijke poelen, waarin gezwommen kan worden. Zwemmen werd er inderdaad gedaan, maar daarom was het juist lastig een mooie foto te maken zonder mensen erop. Hier was de golfslag te hard (bij vloed) om te zwemmen en kon ik dus foto’s maken van de zee en het rotsachtige eilandje niet ver van de kust.

Nu komt er een van de (letterlijke) hoogtepunten van de reis. Het bezoek aan Teide National Park. El Teide is een vulkaan en de hoogste berg van Spanje (3718 m). Je kunt met de bus tot zo’n 2000 meter komen en daarna met een kabelbaan nog een heel stuk omhoog. Helaas was de kabelbaan gesloten vanwege de harde wind. Die wind hadden we inderdaad meteen opgemerkt toen we de bus uit stapten! Gelukkig konden we ook vanaf de bushalte een mooie wandeling maken naar het bezoekerscentrum verderop.

In het begin was het nog wat bewolkt. De route die we liepen klom direct een grote zandhoop op. Er zijn veel van deze plekken met gelig zand. Deze foto vond ik leuk door de driehoekige vormen die elkaar afwisselen.

De blauwe lucht komt tevoorschijn achter de wolken.

Zo zag het landschap er dus zo’n beetje uit. Op internet wordt het omschreven als een Marslandschap of maanlandschap. Ik ben zelf nog niet op deze plaatsen geweest, dus ik weet niet of het te vergelijken is. In ieder geval denk ik dat daar niet zo veel planten groeien als hier ;). De planten waren wel grotendeels verdord, echt herfst. Op ansichtkaarten zie je alles in bloei staan, wat natuurlijk in de lente gebeurt.

Het ziet er misschien maf uit dat ik een sjaal om heb en een zonnebril, maar als de zon tevoorschijn kwam, was deze ook gelijk heel fel op alle lichtgekleurde rotsen. Bovendien heb ik daar mijn neus weten te verbranden (net Rudolph het rendier…).

Dit zijn (een deel van) de bekende en zeer veel bezochte Roques de Garcia. Er waren inderdaad busladingen aan toeristen in de buurt, maar met een klein stukje lopen raakte je die wel een beetje kwijt.

Als laatste nog een paar foto’s rondom het strand. We zagen een soort witte cirkel rond de zon, een ijsregenboog misschien?

De kust na zonsondergang, en hoge golven.

En nog wat plaatjes na zonsondergang, met silhouet van de Teide en een palmboom.

 

Ik heb tijdens deze vakantie belachelijk veel foto’s gemaakt. Heel veel waren uitprobeersels om de mooie golven op de foto te zetten, maar dat bleek heel moeilijk om echt goed eruit te laten zien. Ook is landschapsfotografie niet heel erg mijn ding, vooral omdat ik op vakantie echt niet van vroeg opstaan en op zonsopkomsten wachten houd. De meeste foto’s heb ik gemaakt op klaarlichte dag, vaak met aanwezigheid van de zon.

Tja, en dan is het nu maar afwachten wat er de komende tijd nog komt om de fotograferen! Helaas was die korte periode dat er mooie rijp was net voorbij toen ik terug kwam van vakantie, en ziet er nu niet naar uit dat er binnenkort weer zoiets komt. Het is maar grijs en nat buiten… Een uitdaging, zal ik maar denken.